ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΦΘΙΩΤΙΔΑ
Το ετος 1453 δηλώνει τη χρονολογία κατάλυσης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Όμως οι κατακτήσεις των Οθωμανών άρχισαν πριν τη χρονολογία αυτή και συνεχίστηκαν μετά απ’ αυτήν. Το 1338 μ.Χ αρχίζει η επικυριαρχία των Φλωρεντιανών Αντζογιόλι στο Δουκάτο των Αθηνών. Στη συνέχεια καταλαμβάνουν την Υπάτη (1390) και τη Λαμία (1391) αλλά για 2 χρόνια μέχρι το 1393 μ.Χ.
Τότε εμφανίζονται οι Οθωμανοί Τούρκοι του Βογοιαζίτ και αρχίζει η σκοτεινή περίοδος της Τουρκοκρατίας για τη Φθιώτιδα (1393-1833). Από το 1393 μέχρι το 1470 η Τουρκική κατοχή παρουσίαζε βραχύβιες διακοπές λόγω εσωτερικών προβλημάτων των Οθωμανών και πολέμων. Μετά την πτώση της Χαλκίδας που την κατείχαν οι Βενετοί και ήταν το τελευταίο προπύργιο για τη Στερεά Ελλάδα το 1470 από τους Τούρκους, ολόκληρη η Φθιώτιδα θα αποτελέσει Οθωμανική Επαρχία μέχρι το 1833. Μετά το 1470 στη Δυτική Φθιώτιδα επιβάλλεται η Τουρκική κυριαρχία. Εξαίρεση αποτέλεσαν οι ορεινοί πληθυσμοί του Τυμφρηστού που προέβαλαν γενναία αντίσταση και κράτησε αρκετά χρόνια. ο Δημήτριος Αινιάν στο σύγγραμά του «Αναμνήσεις μιας θερινής νυκτός εν Υπάτη» αναφέρει τα εξής: «Οι Τυμφήστιοι πολλάκις επολέμησαν προς τους Τούρκους και τους απεδίωξαν εκ της πατρίδος αυτών, αλλά μη δυνάμενοι να διατηρώνται ανευ της συγκοινωνίας των εν τη πεδιάδι υποτεταγμένων στους Τούρκους χωρίων παρεδέχθησαν και αυτοί την Τουρκικήν εξουσίαν δια συμβιβασμού υποσχεθέντες να δίδωσιν ορισμένον φόρον εις τους Τούρκους (κατ’ αποκοπή) κατά τα λοιπά δε να αυτοδιοικώνται. Δια τούτο και οι Δημογέροντες των χωρίων εξελέγοντο παρά των κατοίκων, οι δε επαρχιακοί Δημογέροντες (προεστοί) υπο των Δημογερόντων των χωρίων»
